Ik kan bijna niet geloven dat het alweer twee weken geleden is dat ik een blog heb geplaatst. Ook al hoef ik eigenlijk niets bijzonders te doen, de dagen vliegen voorbij. En stel je voor: over precies vier weken stap ik alweer in het vliegtuig naar Zuid-Afrika! Maar daarover later meer.

Hoogste tijd voor een nieuwe blog, want er waren nogal wat ontwikkelingen de laatste anderhalve week. Oorspronkelijk zou ik tot 8 september bij Nina en de hondjes in Liegenbach blijven. Het parkeren daar was, zoals je in de vorige blog kon lezen, best spannend. Voor 4 september had Nina een afspraak bij de garage gemaakt, maar ik zag het niet zitten om daarna weer vlak langs een sloot, door gras en modder, te moeten parkeren. In goed overleg – en omdat ze toch nog meer hulp had – besloten we dat ik iets eerder zou vertrekken.

Sinds maandagmiddag zit ik op mijn allereerste Workaway-adres – en dat begon gelijk een tikje spannend. Mijn thermostaat besloot namelijk op de laatste kilometers weer kuren te krijgen. Voeg daar een smalle doorgang, een sloot en een grasveld aan toe, en je begrijpt: dit werd een zweterige binnenkomst. (Kachel op standje sauna, buitentemperatuur 26 graden… niet ideaal 😅). Gelukkig weet mijn gastvrouw een handig mannetje, dus voor vertrek wordt dat hopelijk gefikst.

Woensdag stond in het teken van verder reizen, met als doel een stukje voorbij Frankfurt. Maar net voor Bad Camberg besloot mijn temperatuurmeter plots een eigen feestje te geven: pijltje omhoog, alarm in mijn hoofd. Op de snelweg dus maar even de vluchtstrook op. Na een korte pauze en inspectie bleek alles op orde – koelvloeistof keurig, geen lekkage te bekennen. Heel vreemd.

Alweer een volle maand onderweg zonder vast thuis – en eerlijk gezegd, het voelt alsof de tijd voorbij gevlogen is. Na mijn eerste weken waarin ik het reizen een beetje moest aftasten (en hier en daar wat leermomentjes had), kan ik nu zeggen dat ik écht goed op weg ben.