Een verdrietige ontwikkeling
Op 20 juni 2025 staat ineens mijn wereld op zijn kop. Na een verontrustend bloedonderzoek bij mijn jongste husky Tundra wordt na een echo duidelijk dat hij uitgezaaide leverkanker heeft. Om hem verder lijden te besparen moet ik besluiten om hem in te laten slapen. Ineens staan alle plannen op de achtergrond. Nu eerst dit grote verdriet verwerken. Hoewel het verlies van Tundra overweldigend is, brengt het me ook tot een moment van reflectie. Het doet me beseffen hoe waardevol de tijd is die we met onze dierbaren – mens en dier – doorbrengen. Elke wandeling, elke knuffel, elke blik in zijn trouwe ogen was een herinnering aan de onvoorwaardelijke liefde die hij gaf. Deze moeilijke gebeurtenis herinnert me eraan om in het heden te leven en elke dag bewust te koesteren, want morgen is nooit gegarandeerd.