Afgelopen dagen waren, laten we zeggen… allesbehalve saai.

De eerste week van mijn avontuur in de camper zit er (bijna) op – en wat voor een week! Officieel was het wonen én reizen, maar eerlijk is eerlijk: het was vooral wonen met een vleugje toeren door Nederland. En dat is ook helemaal oké.

Vrijdag haalde ik dan eindelijk mijn camper op. Een moment waar ik al zo lang naar uitkeek. Het zou feestelijk zijn — het begin van een nieuw hoofdstuk, vol vrijheid, avontuur, en vooral: reizen met mijn honden. Maar het liep anders.

Zoals je misschien wel weet, ben ik helemaal weg van Zuid-Afrika. Het is echt een plek waar ik steeds weer naartoe terug wil. Al jaren vlieg ik zo’n één of twee keer per jaar naar Johannesburg, en daarna door naar Skukuza in het Krugerpark. Daar kun je urenlang rondrijden en zomaar oog in oog staan met olifanten, leeuwen en al die andere geweldige dieren. Echt magisch!

Gisteren was het dan zover: op 18 juli om precies 11.00 uur droeg ik mijn huis over aan de nieuwe bewoonster. En dat voelde best een beetje gek. Na een vroege ochtend – nog even de laatste spullen in de auto, een rondje stofzuiger voor het fatsoen – stond ik om 11.10 uur weer buiten. Huis weg, vrijheid terug. Vooral financiële vrijheid trouwens. En dat voelt verrassend goed!

Daar zit ik dan. Op een matras op de grond, in een leeg huis met alleen nog een vouwstoel en een koffiepotje. Klaar voor de allerlaatste nacht. Het voelt... een beetje gek. Maar eerlijk? Ik ben er zó aan toe.